اگه قرار نیس خودت طرفدار شماره یک خودت باشی. پس کی قراره باشه؟

اشتباه نکن. منظورم به یه نگاه خود بزرگ بینانه و از روی تکبر و غرور نیست. اما هرچقدر که به خودم. زندگی.تجربه ها و اطلاعات نگاه میکنم و تجزیه و تحلیل میکنم میبینم اینکه خودمون برای خواسته هامون ارزش قایل باشیم و خودمونو دوست داشته باشیم و به خودمون ایمان داشته باشیم خیلی زیاد توی نتیجه هایی که تو زندگی به دست میاریم تاثیرگذاره. اینکه طرفدار شماره یک خودم باشم معنی بزرگی میده. یعنی بتونم جایی که لازمه نه بگم. از رفتارام راضی باشم. طرز فکر خودمو قبول داشته باشم و مطابقش عمل کنم (نه که فقط حرفشو بزنم) و خیلی چیزای دیگه.

اما یه نتیجه ای داره. اونم اینه که باعث میشه از مهمترین ادمی که تو زندگیم حضور داره (خودم) راضی باشم و همین یه نتیجه شروع تغییرات مثبت و زیادیه. جوری که دیگه تو نیمه مسیر کم نمیارم. کمتر خودمو سرزنش و قضاوت میکنم و زودتر اشتباهاتمو میپذیرمو اتفاقا بیشتر ازشون درس میگیرم و همه اینا باعث میشه اون حس رضایت از زندگی بیشتر و بیشتر شه. درنهایت هر هدفی که دنبال میکنیم و هرچیزی یا شخصی یا موقعیتی که میخوایم بهش برسیم برای اینه که حس رضایتیو بدست بیاریم که الان نداریمش. مگه غیر اینه؟ پس چقد خوبه که بتونم شخصیتیو بسازم که به مرور زمان خودم طرفدار شماره یکش باشم.